Από τα Κάστρα και την Άνω Πόλη στο Λευκό Πύργο και από κει στο Λιμάνι και στο Θωρηκτό Αβέρωφ...
Και το αλατοπίπερο της υπόθεσης: έχουμε τελειώσει την περιήγηση /ξενάγηση στο Λευκό Πύργο και είμαστε καθισμένοι σε ένα πεζούλι έξω από τον Λ. Πύργο και απολαμβάνουμε το πρόγευμά μας γιατί η βόλτα μάς άνοιξε την όρεξη...όταν με πλησιάζει μια άγνωστη νέα κυρία και με ρωτά αν μπορεί να μου μιλήσει ... "Δε σας ξέρω" της απαντώ "ποια είστε;" Ναι μου λέει δε με ξέρετε ... ήμουν επάνω στον Πύργο την ώρα που είσασταν κι εσείς...σταμάτησα και σας πρόσεξα...ήθελα να σας συγχαρώ για τον τρόπο που μιλούσατε στα παιδιά..., για ..., για ... είπε διάφορα που δεν τα θυμάμαι ακριβώς και τελείωσε κάπως έτσι: ...για όλη τη στάση σας...είσασταν εξαιρετική αξίζετε να λέγεστε Παιδαγωγός. Δε θα 'θελα να φύγω χωρίς να σας το πω... Είναι η δουλειά μας απάντησα ...η εμπειρία τόσων χρόνων...Όχι μου λέει ...είδα κι άλλους που ήταν εκεί αλλά δεν ήταν το ίδιο. Την ευχαρίστησα με δυο λόγια από καρδιάς και συνέχισα το έργο μου ενδυναμωμένη από τα καλά λόγια της άγνωστης κυρίας...Ευτυχώς που υπάρχουν και άνθρωποι που αναγνωρίζουν το έργο μας! Έτσι η σημερινή επίσκεψη έμελλε να μετουσιωθεί σε μια φωτεινή στιγμή στη ζωή μου. Ας είναι καλά η κυρία!
και ο δικός μας Λευκός Πύργος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου